دست‌نوشته | ما مَرد رمضانیم و اماممان، علی(ع) است
به گزارش نوید شاهد استان قزوین، شهید سید نورالدین ابراهیمی، ششم تیر ۱۳۴۱ در روستای کماجین از توابع شهر تاکستان به دنیا آمد، پدرش سیدبهاءالدین، شاگرد عطاری بود و مادرش سیده‌سارا نام داشت.
این شهید گرانقدر که تا پایان سطح اول در حوزه علمیه درس خواند، روحانی و پاسدار بود، سال ۱۳۵۹ ازدواج کرد و صاحب یک پسر و یک دختر شد.
شهید ابراهیمی یکم شهریور ۱۳۶۱ با سمت مسئول تدارکات در مهاباد دچار سانحه رانندگی شد و بر اثر ضربه مغزی به شهادت رسید.
مزار او در گلزار شهدای زادگاهش قرار دارد و برادرش سید سیف‌الدین نیز به شهادت رسیده است.
از منافقین ضد خلق به‌قدری متنفرم که دلم می‌خواهد شما که وصیت‌نامه مرا می‌خوانید به مردم پیام مرا برسانید و بگویید همین منافقین ضد خلق بودند که با چهره پلید و خون‌خوار خود توانستند امام علی (ع) را بیست و پنج سال خانه‌نشین کنند. این‌ها با دست به دست هم دادن گروهک‌های مزدور شرق و غرب به رهبری ارباب فرنگ دیده خود و به رهبری کسی که مردم مسلمان و مستضعف ایران را با چهره‌های گوناگون فریب داد و روزی نیز مرتد به اسلام گشت، می‌خواهند این انقلاب اسلامی و مردمی را خدشه‌دار کنند؛ ولی کور خواندند! «و مکروا و مکرالله و الله خیر الماکرین».
مدعی خواست که از بیخ کند ریشه ما غافل از اینکه خدا هست در اندیشه ما
و شما از هیچکس هراسی نداشته باشید؛ به جز خدا! که اگر دنیا ما را محاصره اقتصادی بکند، ما مَرد رمضانیم و اماممان، علی (ع) است و اگر محاصره نظامی بکنند، ما فرزند مُحرمیم و اماممان حسین (ع).
